“سَر” آن است که در طریق وصال به باد رود و “جان” متاعی است، که هم او بخشیده است تا به بهای آن لقایش را باز خریم،
و سّر آن که، خون مقتول عشق را ثارالله گفته اند نیز در همین جاست.
شهید سید مرتضی آوینی
سوختن بهای قرب است و چنین سوختنی را جز به پروانگان بی پروای عشق نمی بخشند.
20 فروردین
سالروز شهادت سید شهیدان اهل قلم
![](http://up.rzr.ir/up/webtik/Pictures/vasi-eshgh-386x241.jpg)
سید مرتضی آوینی در مقاله مبشر صبح می نویسد:
عزیز ما، ای وصی امام عشق!
آنان که معنای «ولایت» را نمی دانند در کار ما سخت درمانده اند، اما شما خوب می دانید که سر چشمه این تسلیم و اطاعت و محبت در کجاست.
خودتان خوب می دانید که چقدر شما را دوست می داریم و چقدر دلمان می خواست
آن روز که به دیدار شما آمدیم، سر در بغل شما پنهان کنیم و بگرییم .
ما طلعت آن عنایت ازلی را در نگاه شما باز یافتیم. لبخند شما شفقت صبح را داشت و شب انزوای ما را شکست.
سر ما و قدمتان، که وصی امام عشق هستید و نایب امام زمان (ع).