امام رضا(علیه السلام) خطاب به ريان ابن شبيب:
يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ ...
ابن شبيب، اگر
براي چيزي گريهات گرفت براي حسين بن علي عليه السلام گريه كن چرا كه او
را سر بريدند همانگونه كه گوسفند را ذبح ميكنند و همراه او هجده نفر از
اهل بيتش كه در زمين مانندي نداشتند، كشته شدند. و يقيناً آسمانهاي
هفتگانه و زمينها براي كشته شدنش گريه كردند…
تا آنجا كه فرمودند:
ابن شبيب، اگر براي حسين عليه السلام گريه كردي آنقدر كه
اشكهايت بر گونهات جاري شد، خداوند تمام گناهاني كه مرتكب شدهاي، كوچك
يا بزرگ، كم يا زياد، را ميآمرزد.
ابن شبيب، اگر شادماني تو در اين است كه خداوند، عزوجل، را ملاقات كني در حالي كه هيچ گناهي نداري، حسين عليه السلام را زيارت كن.
ابن شبيب، اگر شادماني تو در اين است كه در اتاقها ساخته
شده در بهشت با پيامبر و آل او، صلي الله عليهم، ساكن شوي، قاتلين حسين
عليه السلام را لعن كن.
ابن شبيب، اگر شادماني تو در اين است كه ثوابي براي تو
باشدمانند ثوابي كسي كه با حسين عليه السلام شهيد شده است، وقتي او را ياد كردي بگو: «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً» (اي كاش با
ايشان بودم و به رستگاري بزرگي میرسیدم).
ابن شبيب، اگر شادماني تو در اين است كه با ما در درجات
بالاي بهشت باشي، به اندوه ما اندوهگين باش و به شادي ما شادمان باش و بر
تو باد ولايت ما كه اگر كسي سنگي را هم دوست داشته باشد، خداوند او را با
آن سنگ محشور ميكند.
خدایا! آنروز که هرکس را با پیشوایش فرامیخوانی،ما را با مولایمان حسین(علیه السلام) محشور کن.
فابک للحسین هم نوا با فاطمه
فابک للحسین روضه،روضه ی غمه...