![](http://up.rzr.ir/up/webtik/Pictures/کوبانی-داعش-کرد-300x225.jpg)
وحید یامین پور
امروز صبح که از جلوی سفارت ترکیه رد می شدم گروهی را دیدم که در حمایت
از مردم کرد (کورد) کوبانی شعار مرگ بر ترکیه سر داده بودند. دنیای عجیب و
پیچیده ای شده… حامیان چپ گرای کورد با الفاظی چون “فاشیست” ، “خبیث” و
“آدم کش” از ترکیه، امریکا، اسرائیل و رسانه های آنها نام می برند.
مردم مظلوم کوبانی دارند قربانی تسویه حساب ترکیه و ناتو با پ ک ک می
شوند. پ ک ک سی و پنج سال است علیه منافع ترکیه در حال جنگ است و کوبانی
یکی از شهرهای تحت حمایت پ ک ک بحساب می آید. بنابراین حیوانات داعشی
اینبار به طور جدی دارند دل ترکیه را خنک میکنند. این وسط بار دیگر مردم بی
گناه اند که قربانی می شوند.
پان کوردیست های وطنی هم احتمالا در یک پارادوکس ناجور گرفتار شده اند.
آیا آنها از ایران خواهند خواست که در حمایت از کوبانی علیه داعش بجنگد؟! و
مگر غیر از ایران قدرت دیگری در دنیا وجود دارد که در صادقانه جنگیدنش با
داعش بتوان اطمینان کرد؟ پارادوکس ناجوری است به خصوص برای آنهایی که با
پژاک هم همگرایی دارند…
شبه روشنفکران شیرین عقل وطنی که طی سه سال اخیر درباره حمایت ایران از
سوریه نق نق و غرغر می کردند هم سکوت کرده اند. خیلی بلاهت است که هنوز با
بهانه ی دموکراسی مدعی حذف اسد و عدم حمایت ایران از او باشند. ایران بدون
چشم داشت دارد علیه تروریسم می جنگد و کورد و ترک و عرب هم برایش فرقی نمی
کند.
اگر ایران هم مبتنی بر بنیادهای سیاست سکولار و حیوانی امروز میخواست
رفتار کند احتمالا سیاستی شبیه ترکیه را در قبال کوردها اتخاذ می کرد. این را امروز درک می کنند. فکر میکنم تاریخ شعار مبتذل “چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است” منقضی شده باشد.
جهان وطنی ما امروز مصداق عینی پیدا کرده… هرچند هزینه فهم این روشنفکران دیرفهم، هیولای خونخواری چون داعش بود.