قلبمان سنگین است از فقدان پدر امت. خون می باریم بر این مصیبت که بشریت پیامبر رحمتش را از دست داد.
وا محمدا! که پس از تو چه بر سر اهل بیتت خواهد آمد. داغ شهادتت تا قیامت
سنگینی می کند بر قلبهایمان. هم داغ تو ای خیرٌ بشر و هم داغ اهل بیتت ب
عد از تو،چه جفا ها که که روا شد بر فرزندانت!
بعد از تو پهلوی زهرایت که فرموده بودی پاره ی تن توست شکسته شد! هنوز شش ماه هم
از رفتند نگذشته بود که او هم به تو پیوست!و چه خوب اجر رسالتت را دادند!
داغ علی امیر المومنین که بعد از تو بی یار و یاور ماند و حقش غصب شد و همسرش که شهید شد و در نهایت در محراب فرقش را شکافتند هنوز سنگین است!
از کدامین داغ و غم بگویم؟
از غم شهادت حسن که آنقدر مظلوم بود که یارش عمری دشمنش بود در چهره ی دوست؛یا از داغ شهادت حسین و اصحابش.
هنوز هم که هنوز است بوی غربت میدهد کوچه های مدینه!بقیع ماتم زده است و شام هم...
که اگر بخواهیم بنویس غم ها و غربت اهل بیتت بعد از تو را باید به طول این
14 قرن که گذشته است از بعثتت قلم به دست بگیریم و سیاه کنیم کاغذ ها
را....
عجب بوی غربت و مظلومیت دارد این روز ها !حال
غریبب تر از همه آخرین فرزند از این نسل پاک و مقدس، گریان و اندوهگین؛در گوشه ای از
این عالم تنها نشسته است تا صبح ظهورش برسد...
آری،امام زمانمان را میگویم.منتقم حق غصب شده زهرا و علی و منتقم خون حسین و همه پدرانش.
در غربت ولیعصر(ارواحنا فداه) همین بس که حتی به تنهایی و غربت و مظلومیتش فکر هم نکرده ایم!
مهدی فاطمه!هر روز که می گذرد، تاریخ را ورق می زنم. می گذرد زمان، اما تو
از این غیبت طولانی نمی گذری. خدایا! ببخش باقیمانده ی غیبت را بحق فاطمه ی
زهرا.